აბა რას გვარგებს ჩვენ ის გუთანი,
რომე აჩეჩოს მართო მიწანი და არ მოსთხრიდეს
ძირით იმ ბალახს, რომელიც უშლის თესლსა ამოსვლას?
ავი კაცი რამოდენადაც მეცნიერია და დიდად სწავლული
იმოდენად უფრო ძლიერ საშიშია, უფრო დიდად მავნებელია.
ადამიანის გული თვალუწვდენელი ორმოა.
ათი-ათასჯერ არაფერი მაინც არაფერია.
ამიტომ ვამბობ, რომ ცოდნა თითონ, თავის-თავადაც
სიმდიდრეა-მეთქი, მერე იმისთანა სიმდიდრეა, რომ
რაც უნდა ბევრს დაურიგო, ბევრს გაუწილადო,
შენ არა დაგაკლდება-რა თუ არ მოგემატება.
არამც თუ უსაბუთო ძაგება, უსაბუთო ქებაც კი
საწყენია მართებულის კაცისათვის.
არავითარი სიმდიდრე დაუსრულებელი არ არის.
ამა სოფლისა ცხოვრება განყოფით არ იპოვება.
ასი სიკვდილი ვერ მოჰკლავს ერთ სიყვარულსა.
აწმყოს, რომელსაც წარსული არ აქვს, არც მომავალი აქვს.
არ არის მკვდარი, ვინც მოჰკვდეს და ხალხს შესწიროს დღენია,
მკვდრად იგი თქმულა, ვისაც აქ სახელი არ დარცჰენია.
არც უწიგნური ვარგა და არც მარტო წიგნებიდან გამოხედვა.
